گزارش ماهنامه "گزارش" از برگزاری مراسم دهمین سالگرد زلزله دلخراش بم در هتل لاله تهران

دی ماه امسال
تهران شاهد گریه بی صدای
بازماندگان زلزله بم بود
و این بار برای دهمین بار!
مرا دردی است اندر دل                  که گر گویم زبان سوزد
. . . و ناگهان هیچ کس از خواب برنخواست معدود باری بود که فقیر و غنی را خواب بدون بیداری در ربود. مردمی ساده و صبور و قانع و پرتلاش که محصول خرما را از بلندای 10-20 متری به پایین می کشیدند و آب را از عمق 100 – 150 متری بالا می آوردند. همراه با ارگ همیشه بم (پیشانی تاریخ بناهای گلی دنیا) همه رفتند و صد افسوس که دولت مردان به جز آه و ناله در روزهای نخست بم، بازماندگان بم و هویت بم را فراموش کردند.
هنوز هم اگر از شهر بم خیابان ها و کوچه های آن بگذرید احساس می کنید آن زلزله مخوف چند ماه پیش حادث شده و دولت فرصت بازسازی نیافته است. چه بد … !
مراسم گریه های بی صدای مردم بم برای دهمین بار به همت جامعه بمی های مقیم تهران و این بار در روز پنجشنبه 5 دی ماه در محل هتل لاله تهران بر پا شد. در این گردهمائی نمایندگان یونسکو و یونیسف و نیز رایزن فرهنگی سفارت واتیکان در ایران و جمعی از فرهیختگان ، دانشمندان ، روزنامه نگاران ، صاحب نظران ، خیرین و نمایندگان بعضی از سازمانهای مردم نهاد کمک رسان داخلی و خارجی این زلزله حضور داشتند.
در این مراسم تعدادی از شاعران و هنرمندان بمی حاضر در جلسه از جمله آقایان اهورا ایمان ، علیرضا مقدمی ،
حامد عسگری  و حمید عسگری به بیان اشعار و متون سروده شده این واقعه دلخراش که در زمان حادثه نوشته بودند پرداختند.
در ادامه سخنرانان صاحب نظر این مراسم آقایان دکتر زارع استاد بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله و دکتر امینی مشاور یونسکو در خاورمیانه و عضو انجمن ژئوفیزیک جهان ضمن بررسی و علل زلزله و نحوه آمادگی و مقابله با آن و نیز استفاده از تجارب ده ساله زلزله بم بالاخص در زلزله احتمالی تهران را بیان داشتند.
سپس یکی از بمی ها به نمایندگی از جمعیت حاضر با بیان اینکه: در ایران و جهان سازمانی شان کمک های شایانی می نمایند گفت اگر این نهادها و سازمانها نباشند امکان امداد رسانی و حتی بازسازی مقدور نیست.
نماینده جامعه بمی ها نیز ضمن تشکر از زحمات این سازمانها و ارج نهادن به وظایف دشوار سازمان شان از آنها قدردانی نموده اعلام داشت اگر ملت بزرگوار ایران و نمایندگان بیش از 75 کشور جهان نبودند امکان امدادرسانی و بازسازی شهر تاریخی بم میسر نمی شد .
ولی موسسات مردم نهاد (NGOها) و یا افراد خیر و انسان دوستی هستند که در مواقع بحران های طبیعی فوق با حداقل امکاناتشان اقدام به کمک های مادی و معنوی انسان دوستانه می نمایند که که نمی توان هیچ قیمتی بر این نوع کمک ها نهاد و برای اینکه اجر دنیا و آخرتشان محفوظ بماند حتی بسیاری از آنها سعی می کنند تا در گمنامی باشد.
جامعه بمی های مقیم تهران همچنین  به نمایندگی از جامعه بزرگ مردم این شهرستان که تلاش ها و جان فدایی این فرشتگان مهر و دوستی را از نزدیک دیده و لمس نموده اند تصمیم به اهدای لوح نمادین به بعضی از کسانی که امکان حضور و دیدارشان در این مراسم مقدور شده کرد.
برای نهادینه شدن حرکت تشکر و قدردانی این اقدام به صورت سمبلیک انجام گرفت.
این لوح فقط نشانه قدرشناسی از این حرکت انسان دوستانه است.
بمی های مقیم تهران همچنین از نهادهای فرهنگی کشور و نمایندگان محترم بین المللی و رسانه های جمعی تقاضا نمودند که روز 5 دی ماه را با عنوان روز پاسداشت از انسان های نیکوکاری که اصول و خصایل انسانی را در مواقع بحران پاس می دارند و به یاری نیازمندان حادثه دیده می شتابند نامگذاری نمایند.
پس از آن لوح نمادین به تعدادی از کسانی که در جلسه حضور داشتند توسط جمعی از هنرمندان بمی ، نماینده سابق بم در مجلس و نیز معاون سابق ریاست محترم جمهور به خیرین و نیکوکاران (فرشتگان مهر و دوستی) اهدا گردید.
در سالن جانبی مراسم نمایشگاه فرهنگی ، هنری ، عکس ها و کتب مرتبط با بم و نیز نقاشی ها و دل نوشته های کودکان ایران به کودکان زلزله زده بمی بر پا بود.