توسط واقعه آنلاین – مهدی بهزادپور (بهزاد) همان هنرمند محبوب دهه هفتاد کشورمان است.
حتی زمانی که به عنوان خواننده برتر برای یادواره بین المللی خواجوی کرمانی و برای تهیه آلبوم درد محبت انتخاب شد پله های شهرت و موفقیت را طی کرده و «تاب بنفشه» او ورد زبان مردم بود.
وقتی شعر زیبای درد محبت را با زیبایی تمام و با آن تحریرهای منحصر به فرد اجرا کرد، این شهرت از مرزها گذشت و توانمندی بهزاد را در موسیقی اصیل ایرانی به وضوح نشان داد.خصوصاً که این تصنیف، باحال و هوای آن روزها که روزهای جهاد و شهادت بود، همخوانی عجیبی داشت و زبان حال پیشکسوتان عرصه ی مبارزه بود.
ازجان شیرین ممکن بود صبر اما زجانان امکان ندارد
وقتی در مراسم ترحیم زنده یاد ابوعامری،ابوی گرانقدر استاد شهرام ابوعامری ،بهزاد و مرثیه خوانی او را در رثای دایی سفرکرده اش دیدم و شنیدم،آنچنان دچار تحول روحی شدم که شاید هیچ ودیعه ای نمی توانست این طور مرا تحت تاثیر قرار دهد.اینکه بهزاد در مرز 60 سالگی همچنان ایستاده و استوار و با صدایی پر حجم و صمیمی می تواند بخواند و موسیقی اصیل ایرانی را متبلور نماید.وضعیتی که بیانگر تعهد بهزاد به سلامت اخلاقی و تعهد به کرامت انسانی است. او حتی در دوران معالجه در آمریکا اگر قصد اجرایی داشت خیلی عارفانه تصایف های ارزشمندی را خواند، بماند که عده ای سوء استفاده کردند و کلیپ هایی را به او نسبت دادند. به هرحال امروز بهزاد، با عشقی وافر به میهنش و با علاقه ای اجتناب ناپذیر به دیار کریمانه اش، قصد خدمت به این مرز و بوم را دارد. این موقعیت خوب را مغتنم بشماریم.
آقای مهدی بهزاد پور (بهزاد) یکی از خوانندگان خوش صدای شهرستان بم می باشد که درچند سال اول انقلاب کارهای زیبایی از جمله آلبوم زهی عشق،دردمحبت، تاب بنفشه را ارائه داد ،اغلب کارهایش ساخته های آقای موید محسنی است و آثاری نیز از شادروان مهندس همایون خرم در پرونده هنریش وجود دارد که برجسته ترین آن آهنگ «اگر» می باشد.
بهزاد به دلیل ناراحتی حنجره و انجام معالجات ، مجبور به ترک وطن شد و درحال حاضر خوشبختانه بهبود یافته است.
او به دلیل علاقمندی به خاک وطن هر سال چند ماه را در کشور و اغلب در شهرستان بم می گذراند. در سفر اخیرش به کرمان فرصتی حاصل شد و با این خواننده خوش صدا به گفتگو نشستیم .
گزارش زیر ، چکیده ای از مصاحبه دو ساعته با وی می باشد :
بهزاد در آغاز ضمن ابراز خرسندی از حضور در کرمان گفت : من وطنم را خیلی دوست می دارم و زمانی هم که در کشور نیستم با خاطرات وطن زندگی می کنم.
وی در رابطه با فعالیت هنریش گفت : درخانواده ای بزرگ شدم که اغلب هنرمند بودند و در همان ایام با صدای کورس سرهنگ زاده، داریوش رفیعی زندگی می کردم و مرتب کارهایشان را گوش می دادم و کم کم به خوانندگی علاقه مند شدم.
دراغلب نمایش هایی که در آنجا اجرا می شد می خواندم، تشویق مردم باعث شد که به این کار رو بیاورم،ضمن آنکه به دلیل اعتقادات مذهبی و صدایی که داشتم در مراسم عزاداری سید الشهدا نوحه خوانی هم می کردم و این روند ادامه داشت تا اینکه فعالیت من شکل رسمی به خود گرفت.
روزی شادروان مهندس همایون خرم صدایم را شنید و گفت : صدایت برای برنامه گلها مناسب است، برنامه ریزی خواهم کرد که درگلها بخوانی که متاسفانه توفیق حاصل نشد، این عزیز یک کار ماندگار هم برای من ساخت به نام «اگر» که شناسنامه کار هنری ام را همین کار می دانم .بعد ازآن اثر دیگری برایم ساخت بنام «جلوه رخسار».
آلبوم هایی هم کار کردم به نام زهی عشق، دردمحبت،تاب بنفشه که اغلب کارهایم از ساخته های دوست عزیزم آقای موید محسنی است، همواره سعی کردم کارهای خوبی اجرا کنم و اغلب آنها برگرفته از اشعار خواجوی کرمانی، مولانا، خواجه حافظ شیرازی می باشد .
بهزاد هم اکنون در آمریکا سکونت دارد