ارگ بم در گوشه شمال شرقی و چسبیده به شهر و در مجاورت جادهٔ فرعی ابریشم ( ادویه) قرار دارد و بنا به روایات متعدد، مربوط به دوران اشکانی و یا هخامنشی است. تا اواخر دوره قاجار، ارگ بم همچنان مسکونی بوده‌است. ارگ بم در تاریخ ۱ فروردین ۱۳۴۵ به شماره ۵۱۹ در فهرست آثار ملی و شهر بم با عنوان بم و منظر فرهنگی آن در ژوئن ۲۰۰۴ در فهرست آثار میراث جهانی به ثبت رسیده‌اند. ارگ بم بزرگترین بنای خشتی جهان است که از لحاظ عظمت و زیبایی با دیوار چین مقایسه می‌شد اما متاسفانه در زلزله دی ماه سال۱۳۸۲ این بنای بی نظیر آسیب جدی دید و هنوز با گذشت چند سال از وعده‌های مسئولین همچنان این بنا به همان شکل مانده‌است. با بررسی انجام شده طی چند سال گذشته بنای اولیه این ارگ تاریخی به شش هزار سال پیش بر می‌گردد.
از ویژگی های مهم بم آن است که شهر قدیم آن (قلعه ارگ بم) دیگر مسکونی نیست و تا حدودی حفاظت شده که بوضوح می توان پی به وجود یک شهر سنتی برد و کاربرد اصلی هر یک از عناصر آن را دریافت.
دو بخش عمده شهر قدیم: از قلعه و ارگ تشکیل شده که هر کدام از این بخشها از عناصر ساختمانی متفاوتی دیگر بوجود آمده اند که هنوز باقی مانده اند و تا حدودی هم مرمت و حفاظت می شوند.
شکل کالبدی شهر قدیم بم ، در طول چندین سال ساخته و پرداخته شده و در طول هزاران سال است که ارزش و اعتبار خود را حفظ نموده است و از قواعد و اصولی نشات یافته که امروزه نشان دهنده هویت و کیفیت معماری با ارزش آن می باشد.
مجموعه های ساختمانی متعدد با اصول و روش های خاصی با یکدیگر ترکیب یافته و شکل خاص شهری خود را تحت شرایط یک نظام سلسله مراتبی را بدست آورده و بصورت منسجمی با یکدیگر پیوند خورده اند.
شهر قدیم بم در وسعتی قریب به ۰۰۰/۱۸۰ متر مربع قرار گرفته و در جهت شمال شرقی شهر فعلی واقع می باشد و از سمت شمال به رودخانه بم و از سمت شرق به آثار باقیمانده حصار ربض و باغات محله باغدروازه و از سمت جنوب به محله حافظ آباد و پارک ارگ محله دولاب و از سمت غرب به محلات خواجه مراد و نهرشهر محدود می گردد.
جامعه بمی های مقیم پایتخت